De Alchemie van J.K. Rowling

Ik zie Grimboudplein 12 als het oude stoflichaam van de meesteralchemist. Dat kan nog een paar jaar worden gebruikt in dienst van de Meesters van Ontferming (‘De Orde van de Feniks’) om de mensheid te helpen.

De meester zelf is niet langer afhankelijk van dit lichaam. Hij bezit een nieuw etherisch en astraal lichaam. Toch moet iets dit ‘oude huis’ in leven houden. Dat is het etherlichaam dat leven geeft aan het stoflichaam. In Harry Potter is dit gesymboliseerd door het etherlichaam te maken tot huiself, een wezen dat de eigenaren van het huis dient. Harry heeft, als nieuwe ziel, het etherlichaam bevrijd van zijn gehechtheid aan het stoflichaam (Narcissa en Lucius). Dobby dient nu de nieuwe ziel.

Maar wat houdt het ‘oude huis’ in leven? Het nieuwe etherlichaam kan dat niet. De krachten van het goddelijk universum, of het koninkrijk der hemelen, of het zesde komische gebied, zijn van een uiterst hoge vibratie en zij zouden de onmiddellijke dood van het stoflichaam veroorzaken als zij het binnen gingen. Dat zou zijn als het gieten van gesmolten ijzer in een glazen vaas. De vaas zou onmiddellijk in duizend stukken uiteenspatten. Wat er gebeurt is dat er altijd een minimale, maar regelmatige, stroom van natuurlijke etherische substantie vanuit het zevende komische gebied binnenkomt, om in de behoeften van het oude stoflichaam te voorzien.

Het verklaart waarom Knijster naar Narcissa ging, die ook een symbool is van het stoflichaam. Dit is wat Knijster symboliseert: de minimale rest van het etherlichaam die noodzakelijk is om het ‘oude huis’ te laten functioneren.

In deel zeven speelt dit oude etherische lichaam een heel sympathieke rol. Harry is heel vriendelijk voor Knijster en herstelt hem in zijn waardigheid. De nieuwe ziel zal voor de oude persoonlijkheid zorgen en als wij ons aan Haar toevertrouwen, zullen wij nooit ergens gebrek aan lijden.