Hoe kun je nu onvolmaakte mensen vergelijken met volmaakte krachten

Dit is een mooie en belangrijke vraag. Het is de kern van de gedachte die het voor veel mensen zo moeilijk maakt mijn overtuiging te accepteren dat Harry symbool is voor een proces van heiliging. Dat hij symbool is voor een proces van transmutatie, van een proces van herschepping van een gebrekkig onvolmaakt mens met kenmerken van goed en kwaad, tot een zoon van de heilige bron van eeuwig leven, van de zuivere goedheid van de godheid en van de onbetwistbare majesteit van de volmaakte Vader die geen fouten kan maken.

De eerste stap in het gaan begrijpen hiervan is accepteren dat wij leven in een gevallen universum. Alles in dit heelal, elk levend schepsel, ieder atoom, iedere kracht, al het zichtbare en onzichtbare, is in staat van disharmonie met het goddelijke plan, het plan dat Gods volmaakte universum schept en onderhoudt.

Het tweede dat wij moeten accepteren is dat eens een groep kinderen van God in het volmaakte universum leefde, maar uit eigen vrije wil afdaalde tot in dit onvolmaakte universum, met als resultaat het volledige verlies van hun goddelijke mogelijkheden en hun goddelijk bewustzijn.

Het derde is dat een van die slapende kinderen van God in onze harten woont. Een van die kinderen die kunnen worden gewekt door onze zelfovergave en zelfopoffering. Aan wie, door een proces van transmutatie en transfiguratie, hun mogelijkheden en hun bewustzijn teruggegeven kunnen worden, waardoor zij tenslotte in staat zijn om naar Huis terug te keren.

Het is belangrijk om te zien dat er een brede kloof is, een enorme tegenstelling, tussen ons hier op aarde en het zuivere, volmaakte en onzelfzuchtige leven in het Koninkrijk van God, het Nirwana. Wij schepsels van vlees en bloed kunnen het koninkrijk van God niet binnengaan. Het kind van God in ons is onbewust en daardoor niet in staat tot iets anders dan het voelen van de pijn van ons godverlaten bestaan. Toch weten en ervaren wij dat Gods Liefde ons hier beneden bereikt en ons roept om naar Hem terug te keren als de verloren zoon. En nu is de vraag: hoe kan die terugkeer worden bereikt?

Het antwoord is dat het heilige en zuivere Licht van God afdaalt in deze wereld en zich er tijdelijk mee vermengt om het wonder mogelijk te maken van het ontwaken van het kind van God in het menselijk hart! Om het Bijbels te zeggen: Christus daalt af in onze hel om voor enige tijd een van ons te worden.

Het essentiële bestanddeel van dit proces is de vrijwillige medewerking van de sterfelijke biologische mens. Maar daarvoor is het wezenlijk nodig en van levensbelang dat hij volledig begrijpt wat er van hem verwacht wordt. Wij hebben allemaal verstand en daarom kunnen wij begrijpen wat wij moeten doen om het grote werk van alchemische omzetting te kunnen uitvoeren.

Echter alchemie is in hoge mate abstract. Het houdt processen in die zuiver geestelijk zijn en die niet met de vijf zintuigen kunnen worden waargenomen. Onze taal is gebaseerd op onze concrete zintuiglijke ervaring en daarom niet geschikt voor het verklaren van volledig abstracte en zintuiglijk niet waarneembare processen.

De oplossing die de Christushiërarchie hiervoor heeft gekozen is afdalen naar onze hel, een van ons worden en dan smelten, distilleren en kristalliseren. Abstracte alchemische processen krijgen zo concrete vormen die ieder kind kan begrijpen. Wel is er vanaf dan een besmetting: er is vervuiling van zuivere goddelijke waarheden met de modder en de smerigheid van onze wereld. Maar ik geloof dat er geen andere weg is. Dit is het offer dat de leden van de Christushiërarchie brengen als ze naar ons afdalen, waarbij ze hun goddelijke goedheid vermengen met onze biologische levens.

En zo worden symbolen en archetypen geschapen. Een symbool is een zichtbaar beeld dat staat voor iets abstracts. Een archetype is een kort verhaal of een stelsel van ideeën behorend bij een symbool. Symbolen hebben op zichzelf erg weinig betekenis. Zij krijgen slechts betekenis in verbinding met andere symbolen en archetypen.

Het blijkt dat aan de mensheid gedurende zoveel miljoenen jaren symbolen en archetypen zijn gegeven, dat die deel zijn geworden van het “collectief onbewuste” van de mensheid. Carl Jung zegt dat archetypen een overblijfsel zijn van het verleden. Zij komen uit een stadium in de evolutie van het menselijk bewustzijn dat wij voorbij zijn, maar dat nog steeds een buitengewoon sterke kracht vormt in onze psyche.

Wanneer groepen van symbolen en archetypen aan de mensheid gebracht worden zullen deze symbolen en archetypen een uitwerking hebben. Deze uitwerking is erg individueel maar veel mensen, speciaal kinderen, worden er diep door geraakt omdat, zoals wij bespraken, de symbolen en archetypen weerklank vinden in hun onbewuste. Dat betekent dat er een onbewuste reactie is op datgene wat de symbolen en archetypen uitdrukken. Als er een weerklank is worden de mensen geïnteresseerd en opgewonden over het betreffende verhaal en willen ze weten hoe het afloopt, al kennen ze die afloop onbewust precies.

Laten wij een stap terugdoen en naar twee dingen kijken: de werkelijkheid en de symboliek die bedoeld is om die werkelijkheid tot uitdrukking te brengen. Dat zijn twee totaal verschillende dingen, die eigenlijk helemaal niets met elkaar te maken hebben. Symboliek heeft slechts een hele vage overeenkomst met de werkelijkheid. En dan bedoel ik niet de werkelijkheid van het goddelijke universum, want die kan niet in symbolen worden gevangen. Vergelijkingen van welke soort dan ook zijn wat dat betreft onmogelijk.

Wat het symbool doet is verwijzen naar het proces van terugkeer naar de goddelijke wereld. Het proces zelf start hier en nu, om vervolgens te verdwijnen in de abstractie van het goddelijke leven waarover wij geen idee hebben. Daarom komt het symbool “het pad” gemakkelijk in onze gedachten op. Natuurlijk, het is geen pad, omdat ons lichaam niet hoeft te reizen. Maar omdat het een proces is dat begint in deze wereld en eindigt in een andere wereld kan het worden vergeleken met een reis, een weg, een pad. Zolang de reis nog in deze wereld plaats heeft zullen we geregeld symbolen ontdekken die verband houden met gebeurtenissen, schepsels, krachten, moeilijkheden en vreugden die wij onderweg tegenkomen of ervaren. Zodra de reisroute deze wereld verlaat worden symbolen onbruikbaar of op zijn minst volledig onbegrijpelijk.

Zie je hoe essentieel het is dat het proces van terugkeer naar het goddelijke leven alleen maar uitgedrukt kan worden in symbolen? Natuurlijk: het soort symbool dat gebruikt wordt hangt af van de vorderingen van de zoeker in het proces. Hoe verder hij gevorderd is hoe abstracter de symbolen. Maar als wij Harry Potter bespreken richten wij ons tot het grote publiek, voor wie het idee van terugkeer naar het goddelijk universum nieuw is, in elk geval vrijwel nieuw in het bewuste deel van hun geest. Natuurlijk is het wél aanwezig in hun onbewuste als gevolg van de archetypen waar wij eerder over spraken. Als het proces van bevrijding en terugkeer moet worden verteld aan de mensheid als geheel, moeten de symbolen heel concreet zijn en heel vertrouwd! Ik ben er zeker van dat jullie hebben opgemerkt dat Harry Potter oeroude symbolen bevat die voorkomen in veel sprookjes, legenden en fabels, speciaal die van de oude Grieken.

Laten wij een voorbeeld nemen.

Het eerste dat moet gebeuren in het proces van terugkeer naar het goddelijke leven, is dat er iets nieuws geboren wordt uit een slapende goddelijke kracht in het hart. Het moet opkomen door een verlangen naar de terugkeer naar God. De betrokken zoeker moet weten van Gods bestaan.

Aan deze voorwaarde voldoet de geboorte van Harry. Zijn moeder is Lily. De lelie is traditioneel een symbool van zuiverheid. Zijn vader is James, wiens patronus het hert is. James symboliseert het verlangen. Hier is een verband met psalm 42. De profetie symboliseert het idee dat de zoeker tevoren weet dat hij te maken heeft met een goddelijke kracht die, overeenkomstig zijn aard, zijn innerlijke duivel zal gaan verslaan.

Het zal u opvallen dat dit alles sterk lijkt op de geboorte van Jezus. De zuiverheid wordt daarbij uitgedrukt door het idee van de onbevlekte ontvangenis. Verder is er het idee van de Messias, geboren om “Israel” (de zoeker) te bevrijden van zijn vijanden. Ook van Jezus is de geboorte voorspeld. Onder andere door Jesajah, die beloofde dat er een goddelijk kind zou worden geboren, die zou heten: “De Vredevorst”.

Zodra het kind is geboren, dringt een nieuwe kracht binnen door de schil van de microkosmos, die tevoren voor goddelijke krachten ondoordringbaar was. In het Nieuwe Testament zien wij de Ster van Bethlehem. In Harry Potter zien we Sirius, de helderste ster aan de nachtelijke hemel; Harry’s peetvader.

Met de bedoeling om uiteindelijk de in de microkosmos opgestapelde aardse krachten te verslaan moet de zoeker zichzelf volledig offeren. Jezus wordt aan het kruis genageld, sterft, daalt af naar het hiernamaals en keert terug. Harry offert zichzelf zonder verzet aan de dodelijke vloek, gaat binnen in “Kings Cross” (een Londens treinstation met die naam, letterlijk: het Kruis van de Koning) en keert terug.

Je ziet dat de symboliek bijna hetzelfde is, behalve dat J.K. Rowling soms als symbolische verwijzing naar een object gebruik maakt van woorden. Ze gebruikt “Sirius” om te verwijzen naar het begrip ster en “Kings Cross” voor verwijzing naar de kruisiging.

Als wij kijken naar deze reeks symbolen kunnen wij zien dat ieder symbool op zichzelf veel minder krachtig is dan wanneer het gezien wordt als deel van een groep of van een archetype. Er moeten miljoenen kinderen zijn waarvan de moeder Lily heet, maar gezien in relatie met de andere symbolen vormt Lily het patroon van een heel sterk archetype.

Als wij kijken naar de andere karakters, schepsels, objecten en gebeurtenissen in Harry Potter zullen wij vergelijkbare groepen van symbolen vinden die op sterke archetypen vormen. Veel hierover kunt u op de website vinden.

We komen nu aan het belangrijkste punt dat ik wil uitleggen. Deze archetypen zijn ingebed in vele fabels, mythen en heilige geschriften. Wat ik nu nadrukkelijk wil zeggen is dat de betekenis en de kracht in het archetype ligt en niet in de situatie. Het verhaal van Jezus is tweeduizend jaar oud en werd in het begin in mondelinge tradities doorgegeven. Het verhaal van Harry Potter speelt zich af in de wereld van vandaag en is geschreven in moderne taal zoals gebruikt door eigentijdse en gewone tieners in de wereld van vandaag.

De archetypen kunnen worden ingebed in een keuze van honderden situaties, zoals science fiction, het verleden, de toekomst, onder de zeespiegel, op een andere paneet, in een andere dimensie of zelfs in de hel. De namen kunnen anders zijn, Sirius kan een andere ster zijn, alles kan volledig anders zijn en toch zouden de archetypen er nog steeds zijn. Het verhaal van de bevrijding zou nog steeds stralend aanwezig zijn, dwars door alle vermomming heen. De geboorte van de held zou nog steeds worden voorspeld, de moeder zou een symbool zijn van zuiverheid van een of andere soort, de vader zou een symbolische betekenis hebben en er zou een ster verschijnen, letterlijk of als metafoor. De held zou geboren worden of opgroeien in nederige omstandigheden en hij zou sterke bovennatuurlijke krachten ontwikkelen. Hij zou altijd bescheiden zijn en hij zou de vijand overwinnen door onschuld, (betrekkelijke) zuiverheid en bereid zijn zichzelf op te offeren. En aan het eind zou hij door de poort van de dood gaan, daar het een of ander meemaken en als overwinnaar terugkomen. De kracht ligt in het archetype, niet in de situatie!

En nu: waarom is Harry zo gebrekkig en is hij een mengeling van goed en kwaad?

Omdat daardoor miljoenen mensen zich met hem kunnen identificeren! Hij is een van ons! Hij is de Jezusfiguur, ondergedompeld in de modder van de wereld van de tegenstellingen en er mee vervuild. Als Harry volmaakt was, wie zou er dan zo met hem meeleven?

Vervolgens kunnen we zien dat Harry een leerproces doormaakt. Hij wordt nooit perfect, zelfs niet aan het eind, maar hij groeit uitzonderlijk snel in rijpheid en wijsheid! Het resultaat daarvan is dat wij hem zien als een voorbeeld van iemand die leert en daar steeds rijper van wordt. En het is bijvoorbeeld het vaste voornemen om het oproepen van de Patronus te leren dat zo inspirerend is voor iedereen die Harry Potter leest.

Een ander aspect dat wij niet moeten vergeten is dat Harry vervloekingen alleen gebruikt uit zelfverdediging of ter verdediging van anderen. Het ergste wat hij doet, in mijn ogen, is het gebruik van de Cruciatusvloek in deel 7, maar dit is ter verdediging van iemand waarvan hij heel veel houdt en die hij erg waardeert. Harry doet uit zichzelf nooit iets verkeerds, geen enkele keer! Verder moeten wij beseffen dat de Nieuwe Ziel vijanden heeft en dat traditioneel het leven van de zoeker wordt voorgesteld door een slagveld. Denk maar aan Arjuna en Krishna! De vlucht van de Israëlieten uit Egypte verloopt ook erg gewelddadig (dit is een symbool van het pad van bevrijding geplaatst in een andere situatie). En zo is het in een groot deel van het Oude Testament.

Jij, beste lezer, die zich over dit alles verbaast, laat mij jou uit eigen ervaring verzekeren dat als je het pad van bevrijding gaat bewandelen je leven een slagveld wordt! De Christuskracht komt geen vrede brengen maar het zwaard. Twee volledig tegengestelde krachten ontmoeten elkaar in je wezen en botsen op elkaar met veel geweld. In plaats van je vredig te voelen ben je ellendig van binnen, als in je hart het Licht de Zwarte Koning (Sneep) ontmoet, of zich een weg naar beneden probeert te vechten langs de ruggenmerg, je aardse slangenvuur, je Draco Malfidus. En de hele hel breekt in je los als je opgestapelde karma, je van het volmaakte goddelijke plan afwijkende levensstijl, je confronteert met zijn miljoenen jaren oude erfenis in een wanhopige strijd op leven en dood.

Dacht jij dat als je jezelf voegt in een gemeenschap van leerling-alchemisten die door deze inwendige strijd heengaan, dat niemand daar ooit vloekt, leugens vertelt, of met een andere zoeker een ouderwets onderonsje heeft? Nu, je kunt er om wedden dat zij dat wel doen. Als zij volmaakt waren zouden zij het Pad niet gaan.

Waar het om gaat is het verschil te zien tussen het symbool en de werkelijkheid. Harry is niet de Nieuwe Ziel en de Nieuwe Ziel is niet Harry. Harry is gewoon een aardige jongen in een kinderverhaal, maar tegelijkertijd zijn zijn daden, gezien vanuit een breder gezichtspunt, onvolmaakte symbolen van de daden van een zoeker die in zichzelf een actieve Nieuwe Ziel bezit. En hetzelfde geldt voor alle karakters.

Wij kunnen zien dat het verhaal van bevrijding een nieuwe reeks octaven naar ons hier beneden heeft gebracht. Daarbij is het vibratieniveau zo verlaagd dat het lied nog net hoorbaar is.

En dan over Hagrid, symbool van de Bodhisattva en over Perkamentus die de Heilige Genezende Geest symboliseert:

Hagrids ruwheid heeft hij naar mijn mening gekregen door de symboliek van het verhaal. Zijn halfbroer is een reus, symbool van de mensheid. Zie De reuzen. Het is daarom logisch dat hij groot moet zijn. Het in het kasteel binnenbrengen van Aragog is symbool voor het resultaat van een Bodhisattva die een geestelijke beweging begint die wellicht eindigt als een (etherisch) bloedzuigende spin. Zie AragogAragog. Het hebben van een hond met drie koppen verwijst kennelijk naar een heel sterke persoonlijkheid. Als je alle symboliek samenneemt kom je onvermijdelijk uit bij de Hagrid die wij kennen.

Perkamentus is de verpersoonlijking van de Gnosis, de heilige, gewijde, Helende Geest. Dit is een kracht die komt van de Meesters van Ontferming, een broederschap van goddelijke mensen die met succes het pad zijn gegaan en nu werken voor de bevrijding van de mensheid: God werkt door Zijn kinderen. Deze mensen waren ook ooit gevangen in deze wereld van tegenstellingen, zoals wij, en dus waren ook zij betrokken bij de val. Ook zij waren metgezellen van Lucifer, Grindelwald genoemd in Harry Potter. Dumbledore

Maar, net als Perkamentus, zagen zij het lijden dat hun ik-gerichte daden veroorzaakten bij hun broeders en zusters. Zo versloegen zij uiteindelijk hun innerlijke Grindelwald. Nu geven zij al hun tijd aan het werken aan de bevrijding van ons, die de slapende kinderen van God in onze harten dragen. Zij beginnen scholen voor magie (de magie van de Liefde) en wijden de mensen in in de kunst van het omzetten van lood in goud.

Tenslotte wil ik een vraag beantwoorden die ik jullie al hoor stellen. “Hoe kun je er zo zeker van zijn dat Harry Potter de symbolen bevat van het Pad van Bevrijding?” Mijn antwoord is dat je als je heel erg vertrouwd bent met de geschriften van Jan van Rijckenborgh, je hoofdstukken zult vinden en paragrafen, symbolen en citaten die, dat zeg ik met mijn hand op mijn hart, zijn opgenomen in Harry Potter. Als je een kijkje neemt op de Alchemie Pagina zul je enkele heel sterke aanwijzingen vinden. Ik zal een keer een nieuwe pagina schrijven, elk boekdeel doornemend en dan meer de symboliek van de gebeurtenissen uitleggen dan de karakters. Ik ga er verwijzingen in schrijven naar de boeken van Jan van Rijckenborgh en waar mogelijk hoofdstukken en citaten van hem aanhalen.

De enige manier om werkelijk te ondervinden wat ik zeg is het gaan van het Pad van Bevrijding. Dan zul je duidelijk het verschil zien tussen symbolen en werkelijkheid. Maar je zult ook geschokt zijn in wat voor een slagveld van goed en kwaad je terecht komt. Je leven zal een Harry Potter boek worden, waar je moet vechten met basilisken, reuzenspinnen, Sneeps, Draco’s en tenslotte de Ultieme Vijand, alias Voldemort. Maar de profetie zegt dat je de Vredevorst zult vinden. Moge jullie allen dat werkelijk doen!